Lazareva subota – praznik vere, nade i dečije radosti

Lazareva subota, poznata i kao Vrbica, ima duboko ukorenjeno značenje u srpskoj tradiciji i pravoslavlju.

 

Ovaj praznik se obeležava u subotu pred Cveti, odnosno nedelju pre Vaskrsa, i posvećen je uspomeni na vaskrsenje Lazara, Hristovog prijatelja, što simbolično najavljuje i Hristovo vaskrsenje.

Kako Jelena Milićević, etnolog iz Centra za negovanje tradicije, ističe:

„Lazareva subota je praznik vere, nade i dečije radosti, posebno značajan za decu – u crkvama"

 

Uključenje o Lazarevoj suboti emitovano u produkciji 4N studija na Prvoj televiziji

U savremenim gradskim sredinama, običaji su možda skromniji, ali mnoge porodice i dalje vode decu u crkvu, pomažu im da razumeju značenje praznika i prenose veru i tradiciju.

Jedan od najprepoznatljivijih običaja vezanih za Vrbicu jeste osvećenje vrbovih grančica u crkvama, koje vernici potom nose kući i čuvaju kao blagoslov tokom cele godine. Vrbove grančice imaju simbolično značenje jer podsećaju na palmove grane kojima je narod pozdravljao Isusa prilikom njegovog ulaska u Jerusalim. Pošto palme ne rastu u našem podneblju, vrba je postala simbol te prolećne nade i obnove.

Deca su u središtu praznika, i to s razlogom – Vrbica je jedan od retkih praznika koji je posebno posvećen najmlađima. Oblače se svečano, često u belo, nose zvončiće i uz osmehe i pesmu učestvuju u litijama oko crkve. Zvončići koje deca nose simbolizuju radost i buđenje prirode, ali i čistotu dečijeg srca, koje je – kako nas uči hrišćanstvo – najbliže carstvu nebeskom.

Lazareva subota, iako ne pripada redovima najvećih praznika, u sebi nosi izuzetnu snagu – snagu radosti, detinjstva, nade i vere u život. U svetu koji često zaboravlja duhovnu dimenziju, praznici poput ovog podsećaju nas na važnost zajedništva, korena i tradicije.

 

 

GZS